Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
hünərvər — sif. və is. <ər. hünər və fars. . . . vər> 1. Hünərli, mərifətli, məharətli, qüdrətli, ustad. Hünərvər insana hörmət və ehtiram göstərilməlidir. – Amma mən elə qanıram ki, Sabir kimi hünərvər şairin qabağına çıxmaq o qədər də asan olmaya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hünərmənd — sif. <ər. hünər və fars. . . . mənd> klas. bax hünərli. Biz qoca qafqazlı igid ərlərik; Cümlə hünərməndlərik, nərlərik. M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hünərvər — f. hünərli, bacarıqlı, məharətli; bilikli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sahibhünər — ə. və f. hünər sahibi; hünərli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əhl — ə. 1) sakin, yaşayan; 2) sahib, malik; 3) sözəbaxan, deyilənə qulaq asan. Əhli Allah dindar; əhli beyt peyğəmbərin ailə üzvləri; nəsli; əhli bəsirət zəkalı, gözüaçıq; əhli cəhan dünyada yaşayanlar; əhli cəhl cəhalətdə olan; nadanlar; əhli cənnət… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ərbab — ə. «rəbb» c. 1) t. yiyə, sahib; 2) t. mülkədar. Ərbabi daniş alim(lər); ərbabi hunər hünərli(lər); ərbabi qələm savadlı(lar); ərbabi süxən söz ustaları, natiqlər; ərbabi təvarix tarixçi(lər); ərbabi vəfa vəfalı adam(lar); ərbabi vüquf… … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
faris — ə. 1) atlı, süvari; 2) mahir minici; 3) m. məharətli, iqtidarlı, bacarıqlı, hünərli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
adlı — sif. 1. Müəyyən adı olan, . . . adında. Birdən tələbələrdən Merac adlısı bərkdən qışqırdı. Ə. Vəl.. Komandir, Əliyev adlı bir azərbaycanlı kapitan idi. M. C.. 2. Məşhur, adlı sanlı, adı çıxmış, tanınmış. Ölkəmizin adlı alimləri. – Bundan əvvəl bu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
damarlı — sif. 1. Çoxlu damarı olan. Damarlı ət. 2. Xəstəlik, arıqlıq, qocalıq və s. nəticəsində dərisinin üstündə damarları görünən. Əmiraslan baba damarlı əlini qar kimi ağappaq saqqalına çəkir, uzun bığlarını tumarlayırdı. S. R.. 3. məc. dan. Namuslu,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dırnaqlı — sif. 1. Dırnağı olan. Dırnaqlı heyvanlar. Çatal dırnaqlı qoyun və keçi. 2. məc. dan. Qoçaq, bacarıqlı, hünərli. // məc. Yapışanda buraxmayan, çənginə keçəni buraxmayan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
